وزیر مفتی، مدیران واعظ

وقتی بعد از سالها خودرو ملی به بازار آمد با اقبال عمومی همراه نشد چرا که به گفته اغلب مهندشان و مسئولان فنی تولید خودرو در دانشگاه جز چند قطعه کم اهمیت تولیدی در کار نبود.

در خلال سه دهه اخیر هر گاه منتقدین از عدم مدیریت علمی و ناکارآمدی صنعت خودرو سخنی به میان می آورندند مساله “اشتغال” و لزوم جلوگیری از “بیکاری” هزاران تن گوشزد می شد و چه کسی از اشتغال جوانان ناخرسند است؟ اما مسأله اینجاست که به چه قیمتی و با چه تاثیر و پیامدی یک محصول باید دهها سال هزینه، زمان و توان و انرژی یک ملت را ببلعد و نتیجه اش ناخشنودی مثلث تولیدکننده، مصرف کننده و دولت باشد. پس طبق یک اصل ساده مدیریتی اگر ما مزیت نسبی در تولید یک محصول نداریم نباید به آن بپردازیم مگر جزء کالاهای اساسی یا استراتژیک باشد. مثلاً ما پس از مدتی از تولید “تلویزیون” دست کشیدیم. و بازار این کالا در اختیار کره ای ها و ژاپنی ها قرار گرفت. در حالی که می توانست دهها هزار تن را مشغول کار کند اما امروز کمتر کسی است که به بهانه اشتغال خواهان تولید تلویزیون باشد.حالا بعد از ۳۵ سال وزیر محترم صنعت، معدن و تجارت فتوا صادر و از حرام و حلال می گوید. صرف نظر از درستی یا نادرستی استدلال جناب وزیر اینگونه سخن گفتن بروز و ظهور ادبیات نهفته اغلب معاونان و مدیران ارشد صنعتی- بازرگانی و دولتی است که شاید شما هم در مراسم افتتاح یا آغاز به کار خطوط تولیدی شاهد بوده اید. اینکه مدیران محترم بجای ارائه “گزارش” در رشته تخصصی خود بیشتر به ایراد سخنرانی و موعظه و نقل روایات متعدد پرداخته اند؛ در حالی مدعوین و مخاطبان مایل به شنیدن چگونگی عملکرد آنان بوده اند. چرا نباید وزیر یا مدیران ارشد صنعت کشور دلایل بی کیفیتی خودرو تولیدی را بیان کنند؛ به جای آن در جایگاه “مفتی” بنشینند یا موعظه نمایند چرا مردم باید هزینه های بی پایان حقوق و مزایای مدیرانی را بپردازند که اغلب با دانش مدیریت ناآشنایند و تا کی باید به بهانه اشتغال و تحریم، بی کیفیتی خودروها را توجیه کنیم؟ اکنون لغو تحریم ها مسئولیت مدیران را مضاعف می کند تا ضمن لحاظ مختصات اقتصاد مقاومتی، در چرخه رقابتی نیز نیاز مخاطب را در نظر گیرند. در این راه اگر هر کس به تخصص و کار خود بپردازد شاید به ثواب نزدیکتر باشد. اگر نیاز به حدیث هم هست پیشتر علما در روایتی از امام صادق (ص) نقل کرده اند: اگر شخصی مسئولیتی را بپذیرد و شایسته آن نباشد با خائن برابر است چرا که نتیجه کار یکی است.