خبر۱۴
روز نهم
روز نهم تاسوعای حسینی می باشد که شمر بن ذی الجوشن از کوفه خارج می شود، و پیش از ظهر روز نهم محرم الحرام سال شصت و یک هجری قمری، وارد کربلا می شود.
روز تاسوعای حسینی برابر با نهمین روز ماه محرم الحرام، منصوب به حضرت ابوالفضل عباس می باشد که در این روز در راه برگشت از رود فرات، که رفته بود برای فرزندان امام حسین علیه السلام آب بیاورد، شهید می شود.
در همین روز بود که امام حسین (ع) را در کربلا محاصره کردند، و ابن مرجانه و عمر بن سعد بخاطر زیادی سپاهیانشان خوشحال و شادمان شدند، و گماشتند که امام حسین (ع) و یارانش ضعیف هستند و کسی از مردمان عراق آنها را یاری نخواهد کرد.
همچنین در روز نهم محرم الحرام، شمر با نامه ای که از طرف ابن زیاد، در باب اینکه امام حسین (ع) را به قتل برساند وارد کربلا شده بود.
سپاه دشمن در روز تاسوعا، جنود نامسعود را به طرف خیمه ها و سپاهیان سیدالشهدا فرستادند و حضرت عباس (ع) از طرف سپاه امام حسین (ع) جلو رفت تا تحقیق کند که جریان از چه قرار است، و وقتی معلوم شد که بنای قتل امام حسین (ع) را گذاشته اند، حضرت عباس (ع) به فرمان امام حسین علیه السلام برای راز و نیاز با خداوند از سپاه ملعون مهلت خواستند، و در ابتدا با این درخواست موافقت نکردند اما دوباره بعد از رای زنی و مشورت اجازه مهلت تا فردا را دادند.
در روز تاسوعای حسینی، یک نامه با محتوای امان نامه، برای فرزندان ام البنین علیهاالسلام آمد.
این امان نامه را شمر بن ذی الجوشن ملعون، برای حضرت عباس آورد.
در این امان نامه، خطاب به حضرت عباس (ع) و برادرانش آمده بود که، شما خودتان را بخاطر حسین (ع) به کشتن و فنا شدن ندهید، و ما به شما امان می دهیم تا از این میدان جنگ سالم بیرون بروید و دست از حمایت حسین بن علی بردارید.
این نامه از سوی ابن زیاد به همراه لشکر تازه نفس و مجهزی به دست شمر روانه کربلا شده بود.
در روز نهم امام حسین علیه السلام به یارانش فرمان می دهد که اطراف خیمه ها را خندق حفر کنند تا دشمن نتواند از چند جهت به آنها حمله کند، و فقط از یک طرف با دشمن مقابله کنند، این تدبیر هوشمندانه امام (ع) برای اصحاب و یاران بسیار سودمند واقع شد.
تاسوعا یعنی شب نیایش، راز و نیاز کودکان با حسین بن علی (ع) ، شبی که فردایش عزای حسین ش را به چشم می بیند.
[1]
ابدالی
(0)Dislikes
(0)