رایانه از منظر دین اسلام

موافقت اما مشروع

دین اسلام همواره نگاهی مثبت و متقابل بین دنیا و آخرت داشته و هیچ گاه ساختن آخرت در سایه ترک و پرهیز از دنیا نیست ؛بلکه به تصریح روایات ،کسی که دنیای خود را برای آخرت یا آخرت را برای دنیا رها کند از مسیر اهل بیت دور دانسته شده است.

شرط مهم در این مسیر آن است که این ابزار و امکان نوین در کنار مصالح و خدمات مثبتی که به انسان می دهد،دارای مفاسد ،مشکلات و مضرات زیادی نباشد که تا در یک جمع بندی عقلایی نگوییم مفاسد و مضرات این وسیله ازمصالح و خدمات آن بیشتر است؛زیرا در این صورت عقل حکم می کند که از مصالح حداقلی آن صرف نظر کنیم.

در غیر این صورت هر وسیله جدیدی که دارای مصالح و ثمرات بالا برای زندگی و رفاه بشر باشد،مورد تایید شرع و دین محسوب می شود و رایانه نیز از همین مقوله به حساب می آید که می توان به وسیله آن بسیاری از نیاز ها و ضرورت های زندگی روزمره را آسان تر و در زمانی کوتاه تر به انجام رساند،هر چند در بهره مندی از این ابزار نباید مسئله رعایت قواعد کلی شریعت را از یاد برد و باید با یادگیری کامل این اصول و قواعد از افتادن در دام استفاده نامشروع و رفتارهای خلاف پرهیز کرد.

خودم و رایانه ام

در یک دسته بندی ساده می بینیم که استفاده از رایانه در دو عرصه قابل استفاده و تامل است ،نخست در عرصه ارتباط با جهان و در شکل استفاده از اینترنت و ورود به دنیای مجازی و دیگر در حوزه استفاده شخصی و در ارتباط مستقیم با نیازها و تعلقات شخصی خود.

بر این اساس باید به درستی ببینیم که وقتی در فضای مجازی خصوصی خود مشغول استفاده از رایانه مان هستیم و هیچ ارتباطی هم با اینترنت نداریم.

چه رفتارهایی مشمول رفتارهای نادرست و غیر مشروع در بهره مندی از رایانه محسوب می گردد؟

از نگاه شریعت استفاده از رایانه به دلیل منافع بسیاری که برای بشر دارد ممنوع نیست ،اما باید توجه داشت که حریم ضوابط شرعی در این بهره برداری حفظ شود و منافع این ابزار در خدمت مقاصد نامشروع قرار نگیرد.

در واقع رایانه ابزاری است که هم می تواند در خدمت بشر باشد و هم در خیانت به او ،لازم است که با شناخت جنبه های خطر آفرین آن از مفاسد احتمالی این ابزار مفید پرهیز کرد.

Likes(0)Dislikes(0)